۱۴۰۳, ۰۱, ۱۰ - بهار

ورزش

چرا لیگ‌های معتبر اروپا چندان علاقه‌ای به بازیکنان ایرانی ندارند؟

Image Description

در شرایطی که به نظر می‌رسید علیرضا جهانبخش بعد از یک سال و نیم ناکامی، باشگاه برایتون در لیگ برتر فوتبال انگلیس را ترک می‌کند، با گلزنی در پیروزی دو بر صفر مقابل بورنموت و قیچی برگردان زیبا در تساوی یک-یک مقابل چلسی در دو هفته پیاپی، بازگشت باشکوهی داشت. سال‌ها بود که بازی یک ایرانی در لیگ‌های اروپایی این قدر بازتاب گسترده‌ای پیدا نکرده بود. جهانبخش و سامان قدوس که بعد پایان محرومیت‌ چهار ماهه‌اش، روز شنبه برای اولین بار در جام حذفی فرانسه برای تیم دسته اولی آمیان به میدان رفت، حالا تنها "لژیونرهای" ایرانی شاغل در یکی از پنج لیگ بزرگ فوتبال اروپا، یعنی لیگ برتر انگلستان، لالیگای اسپانیا، بوندس‌لیگای آلمان، سری آ ایتالیا و لیگ یک فرانسه هستند. لژیونر که به یکی از دسته‌های سربازهای رومی اطلاق می‌شد، امروز به ورزشکاران ایرانی گفته می‌شود که در لیگ‌های خارجی شاغل‌اند. تا همین چند سال پیش فوتبال ایران لژیونرهای زیادی در لیگ‌های معتبر اروپا داشت. تعداد زیادی از بازیکنان نسل طلایی فوتبال ایران در پایان دهه ۹۰ میلادی بعد از درخشش در جام ملت‌های آسیای سال ۱۹۹۶ در امارات متحده عربی و بعد آن در جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه، راهی لیگ‌های بزرگ اروپا شدند. به ویژه باشگاه‌های بوندس‌لیگا آلمان که بازیکنان ایرانی زیادی را استخدام کردند. علی دایی، کریم باقری، خداداد عزیزی، مهدی مهدوی‌کیا، وحید هاشمیان، مهدی پاشازاده، رسول خطیبی، علیرضا منصوریان، داریوش یزدانی و علی کریمی همگی از لیگ ایران به بوندس‌لیگا راه پیدا کردند. آندارنیک تیموریان در لیگ برتر انگلستان، رحمان رضایی در سری‌آ ایتالیا و جواد نکونام و مسعود شجاعی در لالیگا دیگر لژیونرهای موفق آن نسل طلایی بودند که یک دهه در فوتبال اروپا حضور داشتند و رسانه‌های ایران هفته به هفته بازی‌های آنها را دنبال می‌کردند و پوشش می‌دادند. اشتغال در این پنج لیگ بزرگ یکی از معیارهای اصلی نشان‌دهنده پیشرفت و توسعه فوتبال یک کشور است.



نظریات تان را با شریک سازید